| Chapter 137 |
1 | Atje, pranė lumenjve tė Babilonisė, rrinim ulur dhe qanim, duke kujtuar Sionin; |
2 | mbi shelgjet e kėsaj toke kishim varur qestet tona. |
3 | Atje, ata qė na kishin ēuar nė robėri, na kėrkonin fjalėt e njė kėnge, po, ata qė na shtypnin kėrkonin kėngė gėzimi, duke thėnė: "Na kėndoni njė kėngė tė Sionit". |
4 | Si mund tė kėndonim kėngėt e Zotit nė njė vend tė huaj? |
5 | Nė rast se tė harroj ty, o Jeruzalem, e harroftė dora ime e djathtė ēdo shkathtėsi; |
6 | m`u lidhtė gjuha me qiellzėn, nė rast se nuk tė kujtoj ty, nė rast se nuk e vė Jeruzalemin pėrmbi gėzimin tim mė tė madh. |
7 | Mbaji mėnd, o Zot, bijtė e Edomit, qė ditėn e Jeruzalemit thonin: "Shkatėrrojini, shkatėrrojini qė nga themelet". |
8 | O bijė e Babilonisė, qė duhet tė shkatėrrohesh, lum ai qė do ta lajė tė keqen qė na ke bėrė! |
9 | Lum ai qė merr foshnjėt e tua dhe i pėrplas kundėr shkėmbit! |