Chapter 25

locutusque est Dominus ad Mosen in monte Sinai dicens

loquere filiis Israhel et dices ad eos quando ingressi fueritis terram quam ego dabo vobis sabbatizet sabbatum Domini

sex annis seres agrum tuum et sex annis putabis vineam tuam colligesque fructus eius

septimo autem anno sabbatum erit terrae requietionis Domini agrum non seres et vineam non putabis

quae sponte gignit humus non metes et uvas primitiarum tuarum non colliges quasi vindemiam annus enim requietionis terrae est

sed erunt vobis in cibum tibi et servo tuo ancillae et mercennario tuo et advenae qui peregrinantur apud te

iumentis tuis et pecoribus omnia quae nascuntur praebebunt cibum

numerabis quoque tibi septem ebdomades annorum id est septem septies quae simul faciunt annos quadraginta novem

et clanges bucina mense septimo decima die mensis propitiationis tempore in universa terra vestra

sanctificabisque annum quinquagesimum et vocabis remissionem cunctis habitatoribus terrae tuae ipse est enim iobeleus revertetur homo ad possessionem suam et unusquisque rediet ad familiam pristinam

quia iobeleus est et quinquagesimus annus non seretis neque metetis sponte in agro nascentia et primitias vindemiae non colligetis

ob sanctificationem iobelei sed statim ablata comedetis

anno iobelei redient omnes ad possessiones suas

quando vendes quippiam civi tuo vel emes ab eo ne contristes fratrem tuum sed iuxta numerum annorum iobelei emes ab eo

et iuxta supputationem frugum vendet tibi

quanto plus anni remanserint post iobeleum tanto crescet et pretium et quanto minus temporis numeraveris tanto minoris et emptio constabit tempus enim frugum vendet tibi

nolite adfligere contribules vestros sed timeat unusquisque Deum suum quia ego Dominus Deus vester

facite praecepta mea et iudicia custodite et implete ea ut habitare possitis in terra absque ullo pavore

et gignat vobis humus fructus suos quibus vescamini usque ad saturitatem nullius impetum formidantes

quod si dixeritis quid comedemus anno septimo si non seruerimus neque collegerimus fruges nostras

dabo benedictionem meam vobis anno sexto et faciet fructus trium annorum

seretisque anno octavo et comedetis veteres fruges usque ad nonum annum donec nova nascantur edetis vetera

terra quoque non veniet in perpetuum quia mea est et vos advenae et coloni mei estis

unde cuncta regio possessionis vestrae sub redemptionis condicione vendetur

si adtenuatus frater tuus vendiderit possessiunculam suam et voluerit propinquus eius potest redimere quod ille vendiderat

sin autem non habuerit proximum et ipse pretium ad redimendum potuerit invenire

conputabuntur fructus ex eo tempore quo vendidit et quod reliquum est reddet emptori sicque recipiet possessionem suam

quod si non invenerit manus eius ut reddat pretium habebit emptor quod emerat usque ad annum iobeleum in ipso enim omnis venditio redit ad dominum et ad possessorem pristinum

qui vendiderit domum intra urbis muros habebit licentiam redimendi donec unus impleatur annus

si non redemerit et anni circulus fuerit evolutus emptor possidebit eam et posteri eius in perpetuum et redimi non poterit etiam in iobeleo

sin autem in villa fuerit domus quae muros non habet agrorum iure vendetur si ante redempta non fuerit in iobeleo revertetur ad dominum

aedes Levitarum quae in urbibus sunt semper possunt redimi

si redemptae non fuerint in iobeleo revertentur ad dominos quia domus urbium leviticarum pro possessionibus sunt inter filios Israhel

suburbana autem eorum non venient quia possessio sempiterna est

si adtenuatus fuerit frater tuus et infirmus manu et susceperis eum quasi advenam et peregrinum et vixerit tecum

ne accipias usuras ab eo nec amplius quam dedisti time Deum tuum ut vivere possit frater tuus apud te

pecuniam tuam non dabis ei ad usuram et frugum superabundantiam non exiges

ego Dominus Deus vester qui eduxi vos de terra Aegypti ut darem vobis terram Chanaan et essem vester Deus

si paupertate conpulsus vendiderit se tibi frater tuus non eum opprimes servitute famulorum

sed quasi mercennarius et colonus erit usque ad annum iobeleum operabitur apud te

et postea egredietur cum liberis suis et revertetur ad cognationem et ad possessionem patrum suorum

mei enim servi sunt et ego eduxi eos de terra Aegypti non venient condicione servorum

ne adfligas eum per potentiam sed metuito Deum tuum

servus et ancilla sint vobis de nationibus quae in circuitu vestro sunt

et de advenis qui peregrinantur apud vos vel qui ex his nati fuerint in terra vestra hos habebitis famulos

et hereditario iure transmittetis ad posteros ac possidebitis in aeternum fratres autem vestros filios Israhel ne opprimatis per potentiam

si invaluerit apud vos manus advenae atque peregrini et adtenuatus frater tuus vendiderit se ei aut cuiquam de stirpe eius

post venditionem potest redimi qui voluerit ex fratribus suis redimet eum

et patruus et patruelis et consanguineus et adfinis sin autem et ipse potuerit redimet se

supputatis dumtaxat annis a tempore venditionis suae usque ad annum iobeleum et pecunia qua venditus fuerat iuxta annorum numerum et rationem mercennarii supputata

si plures fuerint anni qui remanent usque ad iobeleum secundum hos reddet et pretium

si pauci ponet rationem cum eo iuxta annorum numerum et reddet emptori quod reliquum est annorum

quibus ante servivit mercedibus inputatis non adfliget eum violenter in conspectu tuo

quod si per haec redimi non potuerit anno iobeleo egredietur cum liberis suis

mei sunt enim servi filii Israhel quos eduxi de terra Aegypti