Chapter 9

 et respondens Iob ait

 vere scio quod ita sit et quod non iustificetur homo conpositus Deo

 si voluerit contendere cum eo non poterit ei respondere unum pro mille

 sapiens corde est et fortis robore quis restitit ei et pacem habuit

 qui transtulit montes et nescierunt hii quos subvertit in furore suo

 qui commovet terram de loco suo et columnae eius concutiuntur

 qui praecipit soli et non oritur et stellas claudit quasi sub signaculo

 qui extendit caelos solus et graditur super fluctus maris

 qui facit Arcturum et Oriona et Hyadas et interiora austri

 qui facit magna et inconprehensibilia et mirabilia quorum non est numerus

 si venerit ad me non videbo si abierit non intellegam eum

 si repente interroget quis respondebit ei vel quis dicere potest cur facis

 Deus cuius resistere irae nemo potest et sub quo curvantur qui portant orbem

 quantus ergo sum ego qui respondeam ei et loquar verbis meis cum eo

 qui etiam si habuero quippiam iustum non respondebo sed meum iudicem deprecabor

 et cum invocantem exaudierit me non credo quod audierit vocem meam

 in turbine enim conteret me et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa

 non concedit requiescere spiritum meum et implet me amaritudinibus

 si fortitudo quaeritur robustissimus est si aequitas iudicii nemo pro me audet testimonium dicere

 si iustificare me voluero os meum condemnabit me si innocentem ostendere pravum me conprobabit

 etiam si simplex fuero hoc ipsum ignorabit anima mea et taedebit me vitae meae

 unum est quod locutus sum et innocentem et impium ipse consumit

 si flagellat occidat semel et non de poenis innocentum rideat

 terra data est in manu impii vultum iudicum eius operit quod si non ille est quis ergo est

 dies mei velociores fuerunt cursore fugerunt et non viderunt bonum

 pertransierunt quasi naves poma portantes sicut aquila volans ad escam

 cum dixero nequaquam ita loquar commuto faciem meam et dolore torqueor

 verebar omnia opera mea sciens quod non parceres delinquenti

 si autem et sic impius sum quare frustra laboravi

 si lotus fuero quasi aquis nivis et fulserint velut mundissimae manus meae

 tamen sordibus intingues me et abominabuntur me vestimenta mea

 neque enim viro qui similis mei est respondebo nec qui mecum in iudicio ex aequo possit audiri

 non est qui utrumque valeat arguere et ponere manum suam in ambobus

 auferat a me virgam suam et pavor eius non me terreat

 loquar et non timebo eum neque enim possum metuens respondere