Chapter 1

 Ako ay si Jacobo. Ako ay isang alipin ng Diyos at ng Panginoong Jesukristo. Binabati ko ang labindalawang lipi ng Israel na nakakalat sa iba`t ibang bansa. Mga Pagsubok at Tukso

 Mga kapatid ko, ituring ninyong buong kagalakan kapag dumaranas kayo ng iba`t ibang pagsubok.

 Alam ninyo na ang pagsubok sa inyong pananampalataya ay nakagagawa ng pagtitiis.

 Hayaan ninyong tapusin ng pagtitiis ang kaniyang ganap na gawa upang kayo ay maging ganap at buo. Sa gayon, kayo ay walang anumang kakulangan.

 Kung ang sinuman sa inyo ay nagkukulang ng karunungan, humingi siya sa Diyos at iyon ay ibibigay sa kaniya. Ang Diyos ay nagbibigay nang masagana sa lahat ng tao at hindi nanunumbat.

 Ngunit kapag siya ay humingi, hayaan siyang humingi na may pananampala-taya at walang pag-aalinlangan. Ang taong nag-aalinlangan ay katulad ng isang alon sa dagat na tinatangay at ipinapadpad ng hangin.

 Ang taong nag-aalinlangan ay hindi dapat mag-isip na siya ay tatanggap ng anuman mula sa Panginoon.

 Ang taong nagdadalawang-isip ay hindi matatag sa lahat ng kaniyang mga lakad.

 Hayaang magalak ang kapatid na may mababang kalagayan sa kaniyang pagkakataas.

 Magalak din naman ang mayaman sa kaniyang pagkakababa dahil tulad ng bulaklak ng damo siya ay lilipas.

 Ang araw ay sumisikat na may matinding init at ang damo ay nalalanta. Ang bulaklak ng damo ay nalalagas at ang kaakit-akit na anyo nito ay nasisira. Gayon din naman ang mayaman, siya ay lumilipas sa kaniyang mga lakad.

 Pinagpala ang taong nagtitiis ng pagsubok dahil kapag siya ay nasubok na, tatanggap siya ng putong ng buhay. Ito ang ipinangako ng Panginoon sa kanila na umiibig sa kaniya.

 Huwag sabihin ng sinumang tinutukso, na siya ay tinutukso ng Diyos. Ang Diyos ay hindi maaaring matukso ng mga kasamaan ni hindi niya tinutukso ang sinuman.

 Ang bawat tao ay natutukso kapag siya ay nahihila ng kaniyang sariling pita at nasisilo.

 Kapag ang pita ay naglihi, ito ay nanganganak ng kasalanan. Kung ang kasalanan ay malaki na, ito ay nagbubunga ng kamatayan.

 Minamahal kong mga kapatid, huwag kayong magsilihis.

 Ang bawat mabuti at ganap na kaloob ay mula sa itaas at nagbubuhat sa Ama ng mga liwanag. Siya ang Ama na walang pagbabago ni anino man ng paggalaw.

 Sa kaniyang sariling kalooban ay iniluwal niya tayo sa pamamagitan ng salita ng katotohanan. Ito ay upang tayo ay maging isang uri ng mga unang-bunga ng kaniyang mga nilikha.

 Kaya nga minamahal kong mga kapatid, ang bawat tao ay dapat maging maagap sa pakikinig. Siya ay dapat maging mahinahon sa pagsasalita at hindi madaling mapoot.

 Ang poot ng tao ay hindi gumagawa ng katuwiran ng Diyos.

 Kaya nga iwaksi ninyo ang lahat ng karumihan at labis na kasamaan. Tanggapin ninyong may kababaang loob ang salitang isinug-pong sa inyo na makapagliligtas sa inyong mga kaluluwa.

 Gawin ninyo ang salita. Huwag kayong maging tagapakinig lang ng salita na ang inyong mga sarili ang dinadaya ninyo.

 Ang sinumang tagapakinig ng salita ngunit hindi taga-pagsagawa nito ay natutulad sa isang taong minamasdan ang kaniyang likas na mukha sa salamin.

 Pagkatapos niyang masdan ang kaniyang sarili, siya ay lumisan at nalimot niya kaagad kung ano ang kaniyang anyo.

 Ngunit ang sinumang tumitingin sa ganap na kautusan ng kalayaan at nananatili rito ay hindi nakalilimot na tagapakinig sa halip siya ay taga-pagsagawa ng gawain. Ang taong ito ay pagpapalain sa kaniyang ginagawa.

 Kung ang sinuman sa inyo ay tila makadiyos na hindi pinipigil ang kaniyang dila ngunit dinadaya ang kaniyang puso, ang kaniyang pagkamakadiyos ay walang kabuluhan.

 Ang dalisay at malinis na pagkamakadiyos sa harapan ng Diyos at ng Ama ay ito: Dalawin ang mga ulila at ang mga babaing balo sa kanilang kapighatian. Ingatan ang kaniyang sarili na hindi mabahiran ng sanlibutan.